Bijzonder hoe een band vintage jaren 70 klinkt, en tegelijk herkenbaar zichzelf kan zijn. De Britse band Wolf People weet dit voor elkaar te krijgen, laat zich nergens mee vergelijken en benut dit op Ruins. Misschien als shoegaze in de jaren 70 was ontstaan, dan had het geklonken als Wolf People. Met twee stevig spelende leadgitaren die barok samenspel niet schuwen, en een vrij om zich heen meppende drummer, staat de groep met een been in de psychedelische rock. Maar dit kwartet heeft ook een kwetsbare folky kant die vooral tot uiting komt bij zanger/gitarist Jack Sharp. In zijn melodieuze en breekbare zang klinkt zelfs een vleugje Morrissey door. Wolf People is een typisch Britse band die op Ruins heidense ondertonen laat doorklinken en in hun grillige songs vertellen over hoe de natuur de gehavende menselijke beschaving weer zal overwinnen. Het zelfverzekerd klinkende Ruins is een ruime stap vooruit op voorganger Fain . (MR)