‘Hij was misschien niet de beste zanger, maar als Hank Williams zong geloofde ik hem altijd’. Was getekend Merle Haggard . Haggard was lang niet de enige die Hank geloofde want Hank Williams was begin jaren 50 de eerste echte superster van de countrymuziek. Ook iemand die een woest leven leidde vol met drank, pillen en verbroken relaties. Dat leven al op 29-jarige leeftijd eindigde toen hij een hartaanval kreeg op de achterbank van zijn Cadillac. Zijn label MGM bracht kort na zijn dood in 1953 twee albums uit Moanin’ The Blues en I Am The Light. Die twee LP’s waren een verzameling van Williams’ beste singles. Deze verzamelaar brengt die twee LP’s samen en bevat dus alle essentiële songs van de getroebleerde ster. In zijn tijd was Williams een echte vernieuwer, iemand die invloeden uit folk en blues samensmeedde tot unieke songs die je eeuwig bijblijven. Want de persoon die onbewogen kan luisteren naar Hanks snikkende uithaal in I’m So Lonesone I Could Cry, die heeft een hart van staal. (PdK)