Twee begenadigde muzikanten uit twee verschillende hoeken vinden elkaar, of juist niet, op dit titelloze onderonsje. Brad Mehldau is de veelgeprezen Amerikaanse jazzpianist die met zijn even robuuste als lyrische spel een voorbeeldfunctie heeft in de hedendaagse jazz. Chris Thile is de minstens zo veelgeprezen Amerikaanse mandolinespeler van onder andere de americanabands Nickel Creek en Punch Brothers . Beiden toonden al aan geen puristen te zijn in hun genre. Deze dubbel-cd heeft een schijfje met meer jazz-achtige stukken en een met folkgericht repertoire. In beide gevallen wil het huwelijk tussen vleugel en mandoline niet altijd slagen. Thile klinkt zelfs wat mager en kan nauwelijks op tegen die grote, resonerende piano. Tussen piano en mandoline ontbreekt een klankgebied, zo lijkt het. Daarbij is Thile geen groot zanger. De wijze waarop het duo Bob Dylans louterende liefdessong Don’t Think Twice, It’s All Right opdrijft tot verbale en muzikale boosheid, klinkt zelfs misplaatst. Het experiment mag gedurfd heten maar het resultaat voegt weinig toe aan de oeuvres van deze reuzen. (MR)