Met Amy Macdonald moet je altijd rekening blijven houden. De Schotse singer/songwriter kan een paar jaar niets van zich laten horen, om daarna weer een hit te scoren. Goed, het succes van debuutsingle This Is The Life (2007) heeft ze nooit weten te evenaren. Toch doet ze tien jaar later nog volop mee in de hitlijsten. Vooral in Duitsland, Tsjechië en Oostenrijk blijft ze onverminderd populair. In Nederland is dat wat minder, al trekt ze ook in ons land veel publiek. Dat ze na haar derde album Life In A Beautiful Light (2012) een tijdje vrijaf nam, maakt niet uit. Macdonalds vierde plaat Under Stars staat vol met afgemeten popliedjes waarin haar bijzondere stem het meest in het oor springt. Haar contra-alt – voor de leek: de laagste vrouwelijke zangstem – snijdt door de muziek als een mes door een slagroomtaart. Ze is uit duizenden herkenbaar en dat is de belangrijkste kwaliteit voor een popmuzikant. De liedjes zijn verder weinig wereldschokkend, maar wel goed. Voor je het weet, zing je ze gewoon weer mee. Ja, Amy Macdonald mag je nooit afschrijven. (JE)