Desperate Journalist ontleent z’n naam aan een (nooit officieel uitgebracht) nummer van The Cure, waarin zanger Robert Smith op genadeloze wijze afrekent met toenmalig NME-recensent Paul Morley. (voor de liefhebbers: google op ‘desperate journalist in ongoing meaningful review situation’). Het geeft aan waar we het jonge viertal uit Londen muzikaal moeten plaatsen. ‘Ouderwets’ galmende gothic dus, zoals die in de jaren 80 werd gemaakt door bands als Siouxsie & The Banshees , X-mal Deutschland en – inderdaad – The Cure . Een genre dat in Nederland nooit zo populair is geworden als in de ons omringende landen. Wellicht dat de band rond blonde vamp Jo Bevan daarom tot dusver zeer spaarzaam optrad hier. Ons verlies, blijkt op Grow Up (de opvolger van het titelloze debuut uit 2014), met toptracks als Hollow, Resolution en Why Are You So Boring? Liefhebbers van bovenstaande bands moeten ze bij gelegenheid zéker even gaan bekijken. Als het advies van een muziekrecensent tenminste nog wat waard is… (RME)