Het eerste album van Boef is gelijk cruciaal. De rapper uit Alkmaar kan eindelijk laten zien of hij iets voorstelt. De jaren hiervoor kwam Boef veel in het nieuws, al had dat niet altijd met zijn muziek te maken. Vechtpartijen, uitschelden van de politie, het kon niet op. Dat was ook precies zijn bedoeling. Positief of negatief, aandacht is aandacht. Binnen de popmuziek is dat niks nieuws. Hoe meer mensen met gezag zich ergeren, hoe leuker jongeren het vinden. De beste reclame voor Boef wordt dus gemaakt door leraren, ouders en politici. Zij zullen op Slaaptekort, het debuut van Boef, genoeg vinden om zich over op te winden. De rapper verheerlijkt drugs, criminaliteit en losbandigheid. Foei! De zwarte kant van het ‘snelle geld’ verdienen, komt ook aan bod. Boef is echter geen Hef Bundy , die met meer geloofwaardigheid rapt over deze zaken. Boef is vooral leuk omdat hij veel grove woordspelingen heeft. De dingen die je niet van je moeder mag zeggen, zegt hij wel. En dan ook nog eens op een lekker deuntje. (JE)