Een man treurt om zijn dode geliefde. Plotseling dringt een raaf zijn woning binnen. Het beest blijkt zowaar te kunnen spreken op zijn papagaais, al blijft zijn vocabulaire beperkt tot het woord ‘nimmermeer’. De rouwende man kwelt zichzelf vervolgens met de meest obsessieve vragen, waarop het stomme beest alleen maar ‘nimmermeer’ kan zeggen. Zo ongeveer is de inhoud van het beroemde gedicht The Raven (1845) van de klassieke Amerikaanse horrorauteur Edgar Allan Poe. De hedendaagse Japanse componist Toshio Hosokawa benaderde het gedicht alsof het een klassiek Japans No-spel is. Hij toonzette het gedicht als monodrama (deels gereciteerd, deels gezongen) voor mezzosopraan en instrumentaal ensemble. De statische schurende klanken doen sterk denken aan die van Hosokawa’s opera Stilles Meer. (HJ)