Er zijn duizenden bands als Happyness. De kletterende gitaren, de uitgekauwde vierkwartsmaat, de lome zang; we hebben het allemaal eerder gehoord bij indiebands. Het Engelse trio Happyness onderscheidt zich alleen omdat het goede nummers schrijft. De meeste groepen snappen wel hoe je alternatieve rock moet maken, maar haken af als het om goede harmonieën en melodieën gaat. Happyness niet. Ze kunnen andere dingen dan weer niet zo goed. De zang en de muziek zitten bijvoorbeeld soms op het randje van de zuiverheid. De overstuurde gitaren vliegen daarentegen nooit helemaal uit de bocht. Echt hard wordt het dus nergens, al is het vrijwel altijd onrustig. Voor de popmuziekbingo is het misschien aardig om te vermelden dat Saffron le Bon wederom meezingt op een paar nummers. Zij is de dochter van Simon Le Bon van Duran Duran . Gelukkig hoeft Happyness het niet van dit soort trivialiteiten te hebben. Al helpt het wel om op te vallen tussen die duizend andere bands. (JE)