Ken je dat? Een concert wordt aangeprezen met ‘klinkt als…’, maar als je nieuwsgierig gaat kijken, hoor je die invloeden totaal niet terug. Teleurgesteld druip je af, terwijl het misschien wel een hartstikke leuk optreden was. Sue The Night is in haar nog korte carrière niet met de minsten vergeleken: van Arcade Fire en The xx tot Florence & The Machine en zelfs Madonna . Grote namen om te torsen, voor de ranke schouders van Suus de Groot uit Haarlem. Mosaic was in 2015 het nog niet helemaal bevredigende antwoord van Suus en haar band. Het debuutalbum had zijn momenten, met name de ijzersterke single The Whale, maar was als geheel nogal onevenwichtig. Opvolger Wanderland is wat dat betreft een fikse stap voorwaarts. Met name de eerste helft overtuigt. Sue the Night doet daarin (als we tóch een naam moeten noemen) nog het meest denken aan een spannende, hedendaagse Fleetwood Mac . Daarna doet juist het gebrek aan een overduidelijke single zich voelen. Als Sue erin slaagt om de sterke punten van beide albums te verenigen, wordt haar derde beslist een knaller. (RME)