Met haar betoverende plaat We Slept At Last (2015) brak Marika Hackman door bij een select publiek. De Engelse singer/songwriter wist popliefhebbers voor zich te winnen met breekbare, lieve luisterpop. De twintiger neemt op I’m Not Your Man afstand van haar eerdere werk. De engelachtige zang is gebleven, maar haar muziek is een stuk scherper geworden. Concreter ook. Hackman zingt bijvoorbeeld onomwonden over haar lesbische liefdesrelaties, waar mensen anno 2017 helaas nog steeds moeite mee kunnen hebben. Vaste producer Charlie Andrew ( Alt-J , Madness ) heeft zijn moderne knutselproducties ingewisseld voor een ouderwetser rockgeluid. The Big Moon is op bijna alle nummers te horen als begeleidingsgroep. Samen klinken de vijf dames regelrecht weggelopen uit de jaren 90, met heerlijk dynamisch gitaarwerk. Op een paar rustigere tokkelliedjes is te horen dat Hackman haar oude folky stijl nog niet is verleerd. Het maakt van I’m Not Your Man een afwisselend en persoonlijk kunstwerk dat helemaal wordt afgemaakt wordt door het hyperrealistische portret op de hoes. Rechtstreeks uit het leven gegrepen. (JE)