Deze cd draait om jeugdige meesterwerken die hun gelijke nauwelijks hebben. Brahms was slechts 20 jaar oud toen hij rond 1853 zijn Derde Pianosonate voltooide. Alban Berg was slechts 23 jaar oud toen hij rond 1908-1909 zijn Pianosonate op.1 voltooide. De beide genoemde sonates zijn heel verschillend qua stijl en temperament. Brahms’ Sonate werd door Schumann getypeerd als een ‘vermomde symfonie’. Het jeugdige genie werd daarmee tegen wil en dank in de spotlights geplaatst als de hoop van de Duitse muziek (lees: de opvolger van Beethoven ). De meesterlijke Sonate van Berg weerspiegelt de decadente modes van het fin de siècle. Tegelijkertijd wijst het werk vooruit naar de muzikale revoluties van de 20e eeuw. De Duits-Oostenrijkse muziekgeschiedenis heeft verder niet zoveel te bieden in de halve eeuw tussen de beide genoemde werken, althans wat het genre van de pianosonate betreft. Vincent Larderet vult het gat op met de drie late Intermezzi op.117 van Brahms. (HJ)