Voortvarend gaat deze superjazzgroep van start om vervolgens enigszins ten onder te gaan aan een ambitieuze veelzijdigheid. Het openings- en titelnummer van Hudson is pure muzikale magie die meer dan tien minuten aanhoudt. De lome funkrock-groove herinnert je eraan dat zowel drummer Jack DeJohnette als gitarist John Scofield ooit bij Miles Davis speelden. Maar aangevuld met bassist Larry Grenadier en toetsenist John Medeski gaat de hele band hier loos. Scofield en Medeski schuren en grommen abstract tegen elkaar in terwijl DeJohnette en Grenadier een ritmische spanning gaande houden. Jammer dat het kwartet daarna gas terugneemt en zich te buiten gaat aan onder andere vrij obligate jazzversies van nummers van Joni Mitchell en Bob Dylan . In Dirty Ground toont DeJohnette zich zelfs een gezapige crooner. Echt interessant is hooguit nog het slotnummer Great Spirit Peace Chant waarin bijna de hele groep zich waagt aan spirituele koorzang. Maar dan heeft de luisteraar al een heel wisselvallig album achter de kiezen. (MR)