Wie de documentaire Beloften En Leugens heeft gezien, luistert het vroege werk van UB40 voortaan met een gevoel van spijt. Een twist over verdwenen miljoenen spleet de Britse reggaeband – inclusief de drie broers Campbell – in 2008 in twee kampen, die elkaar zwartmaken en beide als UB40 rond de wereld toeren. Terwijl het allemaal zo idyllisch was begonnen. Acht jonge steuntrekkers uit Birmingham die naar eigen zeggen op hun debuutplaat niet eens wisten hoe ze hun instrumenten moesten stemmen. Toch wordt Signing Off (1980) regelmatig bestempeld als het enige echt goede UB40-album. Onterecht. Wie opvolger Present Arms in de juiste context beluistert, begrijpt de verschuiving van serieuze rootsreggae naar het frivole geluid van latere platen veel beter. Bovendien bevat Present Arms met het onverwoestbare One In Ten – op disc 2 ook aanwezig in de dubversie – misschien wel de allerbeste UB40-single. De derde schijf, met fraaie BBC-opnames, laat intussen horen dat de bandleden in het voorjaar van 1981 op z’n minst hadden leren stemmen. Om met een latere hit te spreken: Where Did I(t) Go Wrong? (RME)