Ragfijne folkliedjes zijn het handelsmerk van Passenger. Het lijkt erop dat je de Brit er altijd voor kan wakker maken. Voor een singer/songwriter van zijn faam brengt hij opvallend veel muziek uit. Tussen zijn zevende en achtste album zaten bijvoorbeeld maar tien maanden. Collega’s als Damien Rice en Ed Sheeran nemen toch wat meer de tijd. Misschien omdat die er altijd op gebrand zijn met iets nieuws te komen. Of altijd zo veel mogelijk platen willen verkopen. Passenger niet. Hij werkt naar eigen zeggen aan een stapel liedjes en als die af zijn, brengt hij ze uit. Ook als ze niet helemaal 100% gelukt zijn. Het aardige is, is dat de singer/songwriter er niet minder populair op wordt. Als een diesel tuft hij verder en viert hij de grootste successen. Muziekjournalisten moeten daarentegen niet veel van hem hebben. Erg vooruitstrevend is Passenger ook niet. Maar eigenlijk zou iedereen eerbied moeten hebben voor zijn onverzadigbare werklust. (JE)