Wat gruist er door het struikgewas? Het is EMA die ons voor de derde keer trakteert op een stoffige indieplaat. Erika M. Anderson debuteerde veelbelovend met Past Life Martyred Saints (2011) en beschreef met The Future’s Void (2014) de hedendaagse maatschappij haarscherp. De albums leverden haar veel applaus op, maar niet de doorbraak die ze verdient. Met Exile In The Outer Ring zet ze ook geen stap richting het grote publiek. Haar liedjes treffen geen blaam, haar eigenzinnigheid houdt succes tegen. Dreunende synthesizers, lawaaierige gitaren en haar doorleefde stem zorgen voor een indringende ervaring. Commercieel is het niet, al past het donkere geluid wel goed bij het thema van deze plaat: de slaapsteden en arme buitenwijken van de Verenigde Staten. Je hoort de desolate omgeving en de verveling, maar ook de creativiteit die daar kan ontstaan. De artiest, afkomstig van het platteland, snapt zowel de problemen als de schoonheid van de minder rijke en flitsende plekken in de VS. Haar muziek heeft dezelfde kwaliteiten. Er is veel moois te vinden in de ruisende en gruizende bende die EMA maakt. (JE)