Het vrije woord (Fri Wortu) is geen gemeengoed in Suriname. Sylvana van den Braak laat zien hoe, na de militaire coup in de jaren 1980, een periode van censuur en dictatuur begon. Ondanks democratische verkiezingen probeert de overheid nog steeds, op zijn eigen speciale manier, de media te beïnvloeden. Het bedrijfsleven gaat daarin mee. Daarnaast maken de kleinschaligheid van de gemeenschap van Suriname en de onderlinge relaties de weg vrij voor zelfcensuur. De waarheid kan alleen worden gehoord op straat, waar de lokale taal Sranan wordt gesproken. Nederlands is de taal van de overheid en het bedrijfsleven, en die zijn niet te vertrouwen. Wat de journalist schrijft, kan het verschil maken, maar de journalistiek heeft in Suriname nog een lange weg te gaan, met name als het erom gaat het volk juist voor te lichten. A publication of the Eva Tas Foundation. The Eva Tas Foundation encourages publication and promotion of texts that are, no matter where and no matter how, subject to censorship. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie