Met een titelloos debuut wist Alvvays in 2014 de harten van indie-liefhebbers te stelen. Het bandje uit Toronto was direct jaarlijstjesmateriaal. Drie jaar later is dat niet anders; aanstekelijkere indierock vind je nergens. Twee plaat Antisocialites bevat weer een onweerstaanbare mix van blijdschap, melancholie en nostalgie. Boegbeeld van Alvvays is Molly Rankin, die uit een bekende Canadese folkmuziekfamilie komt. Zelf staat ze in een heel andere traditie: die van de popmuziek. Haar in veel galm gedoopte zanglijnen nestelen zich in een mum van tijd in je hoofd. Luister een keer Plimsoll Punks en de zangeres echoot nog dagen in je hoofd. Ook de lieve orgel- en gitaarpartijen van haar bandleden zijn een genot om naar te luisteren. Maar vergis je niet, ondanks de zonnige muziek is dit niet bepaald een vrolijke plaat. Rankin schept er genoegen in om donkere teksten in snelle popliedjes te gieten. Dat maakt Antisocialites ook interessant op de lange termijn. (JE)