Het valt niet mee om het geluid van Portico Quartet te omschrijven. Ze bevinden zich ergens tussen Cinematic Orchestra en Radiohead in. Vaag, doch schitterend melancholiek; muziek met de opdracht om er zelf een film bij te verzinnen. Het kwartet mixt cinematografisch minimalisme met elektronische en ambient soundscapes. De leden van het kwartet hebben zich laten beïnvloeden door jazz, elektronische muziek en vooral minimalisme. De basis wordt gelegd door de strijkers, gevolgd door precisiedrumwerk, de ene keer subtiel, de andere keer overdonderend aanwezig. Het melancholische saxspel maakt de sfeer af die uitstekend past bij druilerig herfstweer. (AD)