Met Portico Quartet brak Nick Mulvey (1984) rond 2007 door als hang-speler. Na twee succesvolle platen wisselde hij het Zwitserse percussie-instrument in voor een akoestische gitaar en ging hij verder als singer/songwriter. Zijn solodebuut First Mind (2014) werd lovend ontvangen en leverde de Brit een grote groep Europese fans op. De switch van de vernieuwende hang – die begin deze eeuw werd ontwikkeld – naar de overbekende gitaar, past goed Mulvey’s muziek. Zijn feelgoodliedjes zijn vrij conventioneel en een stuk toegankelijker dan die van Portico Quartet. Onder de oppervlakte borrelt het echter van de creativiteit en diversiteit. De muzikant bestudeerde in Cuba en in Engeland allerlei niet-westerse muziekstijlen, die hoorbaar invloed op hem hebben gehad. Vlak voor de opnames van zijn tweede album sprak hij langdurig met de producer Brian Eno over de grooves van West-Afrikaanse artiesten, zoals Fela Kuti . Hun hypnotiserende muziek vormt de staalkaart voor enkele langere nummers op Wake Up Now, die langdurig rond één akkoord zweven. Mulvey zingt over de ritmes heen alsof hij continu een glimlach op zijn gezicht heeft. En die is heel aanstekelijk. (JE)