De albums van de Amerikaanse singer/songwriter Chelsea Wolfe worden steeds duisterder. Waar haar vroege albums nog folky en gothic ondertonen hadden, hult zij zich nu in doemzwangere en loodzware rock. Een ontwikkeling die Wolfe inzette met haar voorgaande album Abyss (2015). Ritmes slepen traag voort en gitaren branden terwijl sporadische elektronica hooguit diep bassende drones en noise aansturen. Binnen dit imposante geluid zingt Wolfe afwisselend sinister, kwetsbaar en sereen, wat de doem nog eens aandikt en voor een mooie spanning zorgt. Zij nam dit vijfde album op in het Amerikaanse stadje Salem, berucht om de heksenprocessen die hier plaatsvonden in de 17e eeuw. Wolfe, die ook steeds meer gaat ogen als een kruising tussen een zwarte weduwe en een succubus, had dit zeker niet overleeft. Met haar dwarse opstelling en een onverstoorbaar eigen geluid verdient zij een eigen plek in de rock. (MR)