Je kunt David Crosby veel verwijten. In zijn ruim 50 jaar durende loopbaan waren er problemen met drank en drugs, verboden wapenbezit en talloze ruzies met collega’s. Crosby lijkt niet echt een fijne vent. Sinds zijn comebackalbum Croz (2014) is hij hard bezig zijn imago op te vijzelen. In rap tempo maakt hij platen die muzikaal van hoog niveau zijn en vol passie zitten. Na Lighthouse (2016) is er een klein jaar later alweer Sky Trails. De zeventiger weet dat zijn tijd als muzikant schaars is en probeert die volledig te benutten. Sky Trails is een moedige plaat. Wie had er gedacht dat Crosby zijn harmonieuze folksongs kon invullen met jazzy fluiten en beats? Het is in ieder geval weer totaal anders dan voorganger Lighthouse. De koerswijziging wordt begeleid door Crosby’s zoon James Raymond. De producer en toetsenist kiest ervoor om de stem van zijn oude vader te omgeven met een gelikte sound. Hier en daar lijkt hij zelfs gesleuteld te hebben aan de zang. Het stoort echter niet, gek genoeg. Binnen de context van deze gelikte fusionplaat mag het allemaal. (JE)