Wie kent ze nog: de verzamel-cd’s Ready To Go: Women of the 90’s? Van Republic a tot Beth Orton en van Garbage tot Guano Apes . Zó ongeveer klinkt ook de Londense band Wolf Alice op haar tweede album. Visions Of A Life meandert van sprookjesachtige shoegaze (Heavenward) en folk (After The Zero Hour) tot grunge (de uitgesponnen titeltrack) en in de ijzersterke single Yuk Foo zelfs een portie riotgrrrl. Hoezo, women of the 90’s? Het wordt allemaal ternauwernood bijeengehouden door de heldere, elastische stem van Ellie Rowsell, die net als op My Love Is Cool (2015) lekker prominent in de mix zit. Het voornaamste punt van kritiek op die debuutplaat – die niettemin werd genomineerd voor zowel de Mercury Prize als een Grammy – was ook al die (te) grote diversiteit. Persoonlijk ben ik minder gecharmeerd van de hardere, naar nu-metal neigende nummers op Visions Of A Life, maar daar afstand van doen is het kind met het badwater weggooien. Gewoon skippen dus die paar liedjes en genieten van al het moois dat Wolf Alice verder te bieden heeft. (RME)