Eind jaren 60 trok Ernst Jansz naar het Brabantse dorp Neerkant om daar een commune te stichten. Zijn vrienden vertrokken al na een paar jaar uit de gedeelde boerderij, maar Jansz woont er nog steeds. Het is tevens het decor van zijn boek en album De Neerkant, dat herinneringen ophaalt aan de jaren 70. De tijd vóór het megasucces van Doe Maar , toen Jansz door Nederland rondtrok met folkband CCC Inc. en het reggaegezelschap Rumbones. In het dagelijks leven mag de singer/songwriter dan erg verlegen zijn (geweest), op de plaat is hij een geboren verteller. Zowel zijn dagen als jonge hippie als zijn bekende liefde voor Bob Dylan en Nederlands-Indië worden in klare taal bezongen. Opmerkelijk is dat de 18 nummers in slechts twee dagen werden opgenomen. De diepte van de arrangementen lijken een veel langer proces te suggereren. Het verleden van de muzikant blijkt een haast onuitputtelijke inspiratiebron, zoals ook al bleek uit zijn eerdere autobiografische platen. Bonuspunten zijn er weer voor tekenaar Peter van Dongen, die voor de zesde keer een indrukwekkende albumhoes voor Jansz heeft gemaakt. (JE)