Door zijn verschijning (dreadlocks, baard en rastahoed) verwacht je eigenlijk een zomers reggaegeluid van JP Cooper. De Engelsman maakt echter soulvolle popsongs in de lijn van Ed Sheeran en Ben Harper . John Paul Cooper, zoals hij voluit heet, laat zich beïnvloeden door oude folk en soul en put inspiratie uit herkenbare alledaagse situaties. Een alleenstaande ouder die een baan en opvoeding van kinderen moet combineren (Closer) of het verwerken van verlies (Raised Under Grey Skies). Cooper vergaarde zijn eerste faam via bijdragen aan singles van Don Diablo (The Artist Inside; 2012) en Jonas Blue (Perfect Strangers; 2016), maar scoorde ook op eigen houtje flink, met het opgeruimde September Song. Inmiddels verschenen ook Passport Home, She's on My Mind en het fraaie Wait als single en is de 34-jarige singer/songwriter eindelijk toe aan zijn officiële debuutalbum. De originaliteitsprijs wint Cooper er niet mee, maar liefhebbers van eerdergenoemde artiesten vallen zich hier beslist geen buil aan. (RME)