Singer/songwriter Julien Baker uit Memphis, Tennessee is pas 22 jaar, maar klinkt alsof ze al een heel leven achter de rug heeft. Net als op solodebuut Sprained Ankle uit 2015 behandelt ze op Turn Out The Lights zware thema’s als depressie (‘The harder I swim, the faster I sink’, schreeuwt Baker aan ‘t einde van het aangrijpende Sour Breath), zelfhaat (‘You’re everything I want and I’m all that you dread’, zingt ze in Shadowboxing) en religie (in Televangicals bijvoorbeeld, over massapredikers die hún versie van het christelijk geloof willen opleggen). Het klinkt allemaal pijnlijk oprecht en tranentrekkend mooi. Vooral door Bakers heldere stem, die bij vlagen doet denken aan de Noord-Ierse Soak – nóg zo’n vroegoud, getatoeëerd nachtegaaltje. Wat de Amerikaanse van haar zou kunnen leren, is dat het geen kwaad kan om soms wat te variëren in tempo en wellicht af en toe een lichtere toon aan te slaan. Julien Baker is zonder meer een talent – en Turn Out The Lights een fraai album – maar ligt zo wel wat zwaar op de maag. (RME)