Marie-Ange Nguci is een slagvaardig en veelbelovend pianotalent. En dat mag ook wel, want ze heeft het zich hier niet makkelijk gemaakt. Nguci koos namelijk voor componisten die zowel piano- als orgelvirtuoos waren. Neem César Franck , die zowel in de figuurlijke als letterlijke zin van het woord een groot componist was. Ga je op sommige van zijn orgelpartituren af, dan moet hij enorme handen hebben gehad die makkelijk anderhalf octaaf aankonden. In zijn grote pianowerken (Prélude, aria et final & Prélude, choral et fugue) is het breed orgelende geluid dominant aanwezig, alsof de pianist al bijna een derde hand nodig heeft. In Saint-Saëns laat Marie-Ange Nguci zich weer van een heel andere kant horen. Deze Toccata (de pianoversie van de finale van het Vijfde Pianoconcert) biedt namelijk één en al lenigheid en kwikzilver. (HJ)