Ten tijde van hun debuut Amor Y Muerte (2012) werden de acht heren van Zorita omschreven als liefhebbers ‘van tex-mex en aanverwante rootsmuziek’. Ruim vijf jaar later roept de Amsterdamse band altijd nog met gemak een Mexicaanse sfeer op. De band kan echter nog veel meer. In diverse talen zingen bijvoorbeeld. Op tweede album Aphrodite wordt Engels afgewisseld met Nederlands, Frans en enkele regels Spaans. Elke taal geeft weer een heel ander gevoel aan de muziek mee. Die is nog altijd overwegend zomers, broeierig en opzwepend. Pure roots, laat staan tex-mex, mogen we de tien liedjes op Aphrodite niet noemen. Daarvoor wordt er toch te veel in de blender gegooid: pop, psychedelica en ritmes uit diverse niet-westerse tradities. Binnen onze landsgrenzen is Zorita niet alleen vergelijkbaar met Rowwen Hèze , maar bijvoorbeeld ook met Doe Maar en De Kift , in wiens studio Aphrodite deels werd opgenomen. Een gevarieerde mix dus, met als gemeenschappelijke factor dat de liedjes snel op je heupen slaan. Het valt goed te begrijpen dat Zorita een gewaardeerde liveband is. De acht mannen spreken een universele muzikale taal, zelfs als er in het Nederlands wordt gezongen. (JE)