De tweede rapsodie is wat meer ingetogen in vergelijking tot de eerste. Kenmerkend voor de tweede rapsodie is het lied, en niet de dans. Het is gebaseerd op de 19e -eeuwse ballade "Pe o stîncă neagră, într-un vechi castel" ("op een donkere rots in een oud kasteel"), welke Enescu mogelijk geleerd heeft van volkmuziek specialist Chioru, maar dat is niet bewezen. Na een ontwikkeling van het thema middels een kanon, wordt een dans, "Sîrba lui Pompieru" (Sîrba van een brandweerman) toegevoegd, gevolgd door de tweede helft van een volkslied, "Văleu, lupu mă mănîncă" (Help, ik word door een wolf verslonden!) in de vorm van een kanon. Tegen het eind is een kort en sneller gedeelte, verwijzend naar de landelijke lăutari, maar het stuk eindigt zoals het begon: zeer rustig. De 2e Roemeense Rapsodie van George Enescu voor harmonieorkest is een complete transcriptie van het origineel waarbij geen concessies zijn gedaan om het stuk te vereenvoudigen of in te korten. Zoals bij zovelen composities die van symfonieorkest zijn herschreven naar harmonieorkest is de toonsoort van het origineel wel gewijzigd van D-majeur (groot) voor symfonieorkest naar C-majeur voor harmonie orkest. De kleurrijke instrumentatie van Enescu is in deze transcriptie behouden, waarbij wel rekening gehouden dient te worden met een zo breed mogelijke bezetting van alle stemmen. Vooral de althobo (English Horn) is van groot belang, en een harp is zeer wenselijk!