De nieuwe generatie Toeareg-rockers doet meer dan rocken en bezweren. De zes leden van Imarhan zaten nog op school in Algerije toen de oom van een van hen internationaal doorbrak met de groep Tinariwen, en daarmee de woestijnblues op de kaart zette. Het jonge Imarhan keek en luisterde goed naar Tinariwen , maar ook naar westerse muziek. De rauwe bluesgitaar bleef, net als de trance oproepende Afrikaanse ritmes. Maar daarnaast schuwt Imarhan element uit disco, funk en popmuziek niet, met onder andere meer melodieus ontwikkelde zang en samenzang. Waar hun mentors regelrecht uit oorlogen kwamen en geweren verruilden voor gitaren, zijn de leden van Imarhan vreedzamer opgegroeid. Hun muziek ontbeert boosheid en protest, maar predikt wereldwijde eenheid. Ze doen dan ook niets liever dan de wereld rondtoeren met hun meer gestileerde, maar niet minder aanstekelijke woestijnrock. (MR)