De Likt heeft eigenlijk alles wat een goede pop-act nodig heeft. Een goed gevoel voor pakkende hooks, een eigen geluid en een dosis branie. Dat kun je niet leren aan een popacademie, maar dat is precies waar dit trio ontstond. Rapper/zanger Jordy Dijkshoorn sloeg de handen ineen met producers Giorgi Kuiper en John van Beek en veroverde met De Likt al snel de Randstedelijke festivals. Dijkshoorns Rotterdamse tongval, zijn uitgesproken teksten en tomeloze energie werken aanstekelijk. Zo'n frontman kom je niet elke dag tegen. Het tweede album Dederde (weer zo'n maf grapje) zit vol met springerige electro, zwoele funk en hiphop. Muzikaal verrast de band regelmatig, zoals op het kinderlijke liedje Mevrouw Bajovic waarop Dijkshoorn behoorlijk platvloers over een knappe middelbareschoollerares vertelt. De zonnige muzak verbloemt zijn puberale intenties niet. Als je naast hippe krakers als Breek Je Nek (met De Staat ) met dit soort liedjes kan komen, is alles mogelijk. De Likt is veel meer dan de harde taal van poëet Dijkshoorn. Al was dat op zich ook al genoeg geweest om onze aandacht te trekken. (JE)