In 2011 werden Nicky Wire en James Dean Bradfield door muziekblad NME gevraagd om een bijdrage voor hun ‘100 greatest albums you’ve never heard’. Er rolden tien platen uit variërend van McCarthy , Cluster en The Cardigans (Wire) tot ABC , Thomas Dolby en Jeffrey Lee Pierce (Bradfield). En dan hebben we het dus alleen nog maar over de bassist/tekstschrijver en de zanger/gitarist/componist van de Manic Street Preachers, waar Sean Moore als een van de weinige drummers ook driftig input levert. Met zulke uiteenlopende voorliefdes is het niet gek dat hun eigen platen onderling vaak flink verschillen. Dat het allemaal onmiskenbaar Manics blijft, is te danken aan de steevast zijn longen uit het lijf zingende Bradfield en de immer meebrulbare refreinen. Die zijn ook op album nummer 13 weer ruimschoots aanwezig. International Blue, Vivian, het fraaie Dylan & Caitlin – met de van Simple Minds bekende zangeres The Anchoress – je hoort ze zó hun plekje vinden tussen de oudere publieksfavorieten. Maar vergeleken met het ijzersterke, op Krautrock en vroege Simple Minds geënte Futurology klinkt Resistance Is Futile wel een tikkeltje gewoontjes. (RME)