Het tweede album van Jean-Michel Blais werd enkel opgenomen tussen negen uur ’s avonds en drie uur ’s nachts. Je zou daarmee kunnen zeggen dat Dans Ma Main de perfecte soundtrack voor de nacht behelst. Het album straalt dan ook een bepaalde kalmte uit, die ook op zijn debuutplaat Il uit 2016 te horen was. In 2017 maakte hij nog de EP Cascades met CFCF , waarin Blais’ pianokunsten werden gebundeld met elektronische muziek. Op Dans Ma Main keert de Canadees terug naar pianoklanken en zet een haast verstild geheel neer. Hier en daar klinkt er een drone in het geheel door, of pakt hij er een synthesizer bij. Met deze subtiele details weet Blais zijn op het eerste gehoor minimalistische muziek boeiend te houden en zet hij met zijn soms virtuoze, en soms uiterst ingetogen pianospel een kraakhelder geheel neer. Liefhebbers van Nils Frahm zullen in Jean-Michel Blais ook een neo-klassiek talent herkennen, dat met zijn muziek een eigen wereld neerzet. (JvQ)