Ruim drie jaar na haar titelloze debuut, waarmee ze voorzichtig in de voetsporen trad van de blue-eyed soulplaat die Dusty Springfield in Memphis maakte, is Natalie Prass terug. Hoewel wederom geproduceerd door haar ontdekker Matthew E. White , klinkt The Future And The Past behoorlijk anders dan we van de Amerikaanse gewend zijn. Het geluid is meer op pop en R&B georiënteerd en met name op de eerste helft lijkt Prince een belangrijke inspiratiebron. In de prima opener Oh My, The Fire en Hot For The Mountain klinkt ze ronduit funky, als een van de (vele) vrouwelijke protegees van His Royal Badness. Vanaf de ballad Lost – die niet alleen qua titel doet denken aan The Sugababes’ Too Lost In You – wordt het helaas wat minder pakkend allemaal. Met name Ship Go Down, dat met z’n eindeloze pianoriedel klinkt alsof de plaat blijft hangen, had Prass wat mij betreft achterwege kunnen laten. (RME)