Toshio Hosokawa groeide – naar eigen zeggen - op in het prachtige Hiroshima, rijk aan natuur, omringd door bergen en de zee. Van zijn familie kende hij echter de verhalen over de atoombom van 9 augustus 1945. In 2011 werd Japan opnieuw getroffen door een nucleaire ramp, ditmaal ten gevolge van een aardbeving en een tsunami. Voor Hosokawa was dit een keerpunt. Het is het beste om hemzelf te citeren: ‘Mijn muziek veranderde zich na de aardbeving. Ik vroeg mij af wat de rol van mijn muziek is en wat het zou moeten zijn. We zijn de kracht en verschrikking van de natuur vergeten. We hebben haar op een sentimentele manier geïdealiseerd, vanuit de dwaze en arrogante gedachte dat we haar zouden kunnen beheersen’. Hosokawa gaf in verschillende muziekwerken uitdrukking aan de dilemma’s van natuur en techniek. Het meest ambitieus in de grootschalige opera Stilles Meer (2015). Ook deze cd staat grotendeels in het teken van de ramp. Meditation (2011-12) is een in memoriam voor de slachtoffers. Nach dem Sturm (2015) probeert het trauma op sjamanistische wijze te bezweren. In Klage (2013) probeert de muziek een brug te slaan tussen deze wereld en gene zijde. (HJ)