Een biografische muzikale reis opgedeeld in hoofdstukken. Nothing Is Still is bedoeld als soundtrack voor de reis die Leon Vynehalls grootouders maakten van het Verenigd Koninkrijk naar New York City in de jaren 60. In tegenstelling tot zijn eerdere singles en EP’s ruilt de Britse producer zijn dansvloer gerichte muziek in voor georkestreerde elektronica met invloeden uit jazz en ambient. Dat Nothing Is Still een melancholisch gevoel probeert over te brengen, wordt al meteen duidelijk tijdens het fraai opgebouwde openingsnummer. Vervolgens strooit hij verschillende lagen uit om het verhaal verder op te bouwen. Vynehall maakt hierbij gebruik van een pianist, saxofonist en tienkoppig strijkersensemble. Na de dromerige eerste hoofdstukken wordt het geheel zwaarmoediger om vervolgens naar het einde toe betoverend uit te doven. Woorden heeft Vynehall niet nodig. Nothing Is Still weet gevoelens als verwondering, onzekerheid en nostalgie over te brengen. Via texturen en sfeer weet hij het verhaal van zijn grootouders voelbaar te maken. Deze hommage is door zijn krachtige inhoud daarom een waar kunstwerkje. (JvQ)