Beter laat dan nooit. Dankzij de heruitgaven van haar albums op het Zwitserse label WRWTFWW groeit de reputatie van de Japanse percussionist Midori Takada in de westerse wereld. Dat begon met Through The Looking Glass (1983) dat bij de heruitgave in 2017 in het Westen alsnog werd omarmd als een minimal en ambient magnum opus. Nu wordt Ki Motion uit de obscuriteit getrokken, dat Takada twee jaar eerder maakte met haar trio MKWAJU Ensemble. Opnieuw een album vol trance opwekkende Afrikaanse en Aziatische ritmepatronen en ambient soundscapes gespeeld op uiteenlopende percussie-instrumenten voor mallets, aangevuld met electronica. De nog steeds actieve Takada combineerde haar etnische percussiestudies met een interesse voor de vroege ambient-experimenten van Brian Eno. Ook op Ki Motion voegt zij hier een bezwerende rituele en feminiene kracht aan toe die authentiek en tijdloos is. (MR)