Liefdesverdriet. Het inspireert menig artiest. De langverwachte opvolger van Jungle’s debuut is er ook op geënt. De titel slaat op de bindingsangst van de ex-vriendinnetjes van Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland. De rode draad op For Ever is een liefdesbubbel die knapt. Thematisch gezien biedt deze opvolger dan ook een ander perspectief dan het titelloze debuut. Muzikaal bewandelt het Britse tweetal min of meer hetzelfde pad en nemen ze hier en daar een kleine afslag. Neo-soul met funky beats en opzwepende melodieën vormen nog steeds de basis. Maar het contrast in tempo tussen nummers is groter en de hoge falsetstemmen (die soms aan The Bee Gees doen denken) plus koor-achtige achtergrondzang zetten binnen het thematische kader extra dramatiek bij. Want hoe zomers deze plaat – net als zijn voorganger – ook klinkt, er zit een fraaie vorm van treurigheid in de nummers verwerkt. Het geeft deze knappe plaat een mooie gelaagdheid mee. (JvQ)