Saint-Saëns componeerde zijn Derde Symfonie in 1886 voor de Britse Philharmonic Society. De symfonie volgde hetzelfde plan als Beethoven s Vijfde Symfonie. Beide symfonieën kun je typeren als ‘bekentenismuziek’: de componist worstelt en komt boven, het publiek is er de stille getuige van. Er is echter een belangrijk verschil. Aan het orkest voegde Saint-Saëns namelijk een wezensvreemd element toe. In het tweede deel bloeit heel discreet de klank van het orgel op, waaromheen de strijkers een wonderschone melodie weven. Pas in de finale klinkt het orgel op volle kracht, als symbool van de overwinning. De melodie van deze finale zal iedereen wel kennen, al was het maar als de popsong If I Had Words ( Scott Fitzgerald & Yvonne Keeley , 1989). De serieuze, expressieve uitvoering van deze cd werd live opgenomen in de Abravanel Hall in Salt Lake City. Als je het niet weet, dan hoor je waarschijnlijk niet dat het orgel hier waarschijnlijk elektronisch is. Het was de wakkere recensent van Gramophone die zijn lezers hier op wijst, in een verder overigens positieve bespreking (‘…a superb, thoroughly enjoyable reading…’). (HJ)