In twaalf seizoenen profvoetbal bij PSV, Standard Luik, FC Twente en NEC pakte Björn van der Doelen 46 gele kaarten en één rode. Zeker voor een ‘kuitenbijter’ zijn dat geen overdreven zondige cijfers. Dat zijn eerste single (Bende Mal) uitkwam in 2006, betekent dat de Brabander inmiddels langer actief is in de muziekwereld. En dáár liggen de zaken heel anders, blijkens het jongste album van de 42-jarige Van der Doelen en zijn Huursoldaten. Net als op voorganger De Cowboy, De Outlaw, De Sheriff en De Hoer vertelt hij, als een hedendaagse Cowboy Gerard , meer dan hij zingt. Deze keer over de zeven hoofdzonden. Dat leidt tot fraaie en soms prikkelende overpeinzingen. Zoals wanneer Van der Doelen zich met gebarsten bluesstem afvraagt in welke categorie we Martin Luther King (‘ook een fervent schuinsmarcheerder’) nou moeten indelen (Goei Mensen, Slechte Mensen). ‘Ik heb voor ’t gemak m’n eigen ingedeeld bij de goei mensen.’ Op basis van dit album is dat eigenlijk wel terecht. (RME)