Het stemmige openingsnummer zet meteen de toon op Sharon Van Ettens vijfde langspeler. Voor vrolijkheid ben je bij Van Etten nog steeds niet aan het juiste adres. Langzaam ontvouwen de muziek en teksten van de Amerikaanse zich als een mysterieus geheel. Gaandeweg zweeft zij van spookachtige songs naar robuuste uptempo rocknummers die doorspekt zijn met gierende synths. Het componeren deed Van Etten deze keer vooral op keyboards in plaats van de gitaar. Gevolg is dat de folk-inslag dat haar voorgaande werk zo kenmerkte hier volledig is weggeëbd. Het markeert een keerpunt in het geluid van de singer-songwriter. De weidse piano melodieën en haar krachtige stemgeluid zorgen ervoor dat de muziek op Remind Me Tomorrow een extra lading openheid meekrijgt. Een prijsnummer als Seventeen laat horen dat Van Etten zich vrij voelt – op haar eigen manier welteverstaan – en dat vertaalt zich naar haar muziek. Bovendien getuigt de titel ervan dat Van Etten zich focust op het hier en nu. Wij zijn dit album in ieder geval morgen nog niet vergeten. (JvQ)