Deze cd biedt een zwaar programma, met twee Weense strijkkwartetten die ruwweg een eeuw van elkaar gecomponeerd werden. De muziek is niet eens zozeer zwaar vanwege de complexiteit, maar eerder nog vanwege de beladen emoties. De Lyrische suite (1927) van Alban Berg was het gecodeerde verslag van een buitenechtelijke affaire. Het puur instrumentale karakter was ideaal om de op- en neergang van deze verboden liefde te vieren en te bewenen. Niemand immers die het doorhad, behalve de geliefden zelf. Inmiddels ligt het geheim al lang en breed op straat, dankzij een brief van Berg en dankzij een geannoteerde partituur die in de jaren 70 tevoorschijn kwam. In 1824 componeerde Schubert zijn magistrale Kwartet in d, met de bijnaam ‘De dood en het meisje’. Destijds schreef de toen al zieke componist: ‘Iedere nacht hoop ik om nooit meer wakker te worden, iedere ochtend sluit alleen maar meer aan op de ellende van de vorige dag.’ Twee eeuwen later zorgen de kale openingsmaten nog steeds voor een schokeffect. (HJ)