De opera Lessons in love and violence is de derde opera van componist George Benjamin en librettist Martin Crimp. De vertellingen van Crimp zijn wreed en gewelddadig, zo ook Lessons in love en violence. De koninklijke familie van dit verhaal is zo disfunctioneel als een archaïsch koningshuis maar kan zijn. Dat buitensporige geweld is dan weer in strijd met de voorzichtigheid waarmee het verteld wordt. Crimps teksten zitten vol losse suggesties, die ieder op zich verder uitgewerkt hadden kunnen worden. Ook de muziek van Benjamin is overwegend delicaat en poëtisch. Zijn voorzichtige lijnenspel is inmiddels mijlenver verwijderd van de statische akkoordblokken van zijn leraar Messiaen. Het geeft iets dubbels aan deze productie. Er zijn hier genoeg personages en scènes die in het geheugen blijven hangen: de sinistere minnaar van de koning, de koningin die een dure parel in azijn oplost, de dode koning die ‘beseft’ dat hij geen gevoel meer heeft, de zoon van de koning die een monster is geworden. Het zijn even zovele losse ideeën, uitgestrooid over een reeks korte scènes. De dramatische urgentie is niet altijd duidelijk, een eigenlijke ontknoping (catharsis) ontbreekt. De keerzijde van deze manco’s is dan wel dat de luisteraar nòg meer ondergedompeld wordt in subtiele emoties en betoverende klankwolken. (HJ)