Binnen het Nederlandse BN'ers-landschap is zangeres Mathilde Santing een vreemde eend in de bijt. Zij is een soort ambassadrice van de grote ziel die zowel in haar muziek als tegen de roddelbladen steevast nieuwe levensfases (met altijd een bijbehorend nieuw kapsel) breed uitmeet. Een rusteloze vrouw van inmiddels 60 en ook dit vroeg om een nieuwe persoonlijke ommezwaai. Santing onderging een aan therapie gerelateerde performance-enhancing behandeling. Het maakte haar stem mooier en haar creatieve durf groter, aldus de zangeres. Op het album Troublemaker presenteert zij zich zodoende voor het eerst als songwriter en pakt zij opvallend ruig uit. In eigen songs kan zij zelf alle ruimte creëren voor haar met emotie doorregen voordracht en vocale overacting. Zij doet dit in soul- en bluessongs met logge Tom Waits -ritmes en vuig gitaarwerk van Martijn van Agt . Gedurfd is ook haar versie van Nick Drake s Riverman. De wijze waarop zij de schoonheid en introverte melancholie van de oorspronkelijke versie op bovengenoemde wijze om zeep helpt, is echter vooral tenenkrommend. Meer eigen composities is het beste devies voor de nieuwe, creatieve durfal Mathilde Santing. (MR)