Het vijfde studioalbum van Cage The Elephant draait rondom de scheiding van frontman Matt Schulz. ‘Hoe is het om ineens weer op jezelf aangewezen te zijn?’, is een vraag die daarbij centraal staat. De band verpakt de nasleep van deze periode in veelal schurende rockliedjes waarin invloeden uit blues, punk, garage en psychedelische rock doorklinken. Opnieuw bewijst de Amerikaanse band hoe goed zij met verschillende stijlen om kunnen gaan, zonder ooit naar overdaad door te schieten. Op Social Cues klinken zij soms catchy, zoals op Night Running (een samenwerking met Beck ), andere keren agressief (House of Glass) en slaan zij soms een gevoelige snaar aan met een ballad (Love’s The Only Way). Eigenlijk bevat Social Cues net als voorganger Tell Me I’m Pretty geen spectaculaire wendingen, maar is dit gewoon weer een onwijs strakke plaat van Cage The Elephant. (JvQ)