"Turbulenties" verwijst naar een soort agitatie, wanorde, zoals een vliegtuig dat een gebied van turbulentie binnenkomt. Natuurlijk speelt ritme een grote rol: De accentuering geeft soms een gevoel van versnelling van de pulsatie, terwijl de superposities van ritmische figuren soms voor verwarring in het muzikale discours zorgen. Een expressieve, kalme en nostalgische wals doet de aanvankelijke opwinding vergeten en evolueert teder, in een zorgeloze en bijna kinderlijke naïviteit. Deze wals zal tegen het einde van het werk opnieuw te horen zijn in al zijn frisheid en spontaniteit. De agitatie heeft nog steeds het laatste woord en leidt het orkest naar een accelerando en een laatste crescendo