We horen hier niet de ambitieuze kamermuziek, zoals we die gewend zijn van Beethoven of Brahms . Vrijwel de gehele cd baadt in een sfeer van weemoedigheid, met hier en daar een morbide accent. Zeker drie van de vier pianotrio’s (namelijk die van Rachmaninov en Grieg) behoren tot de categorie van jeugdwerken. Zo componeerde Rachmaninov zijn beide pianotrio’s in respectievelijk 1892 en 1893, toen zijn volwassen stijl zich nog niet ontwikkeld had. Niettemin ademen ze de geest van de latere meester. Wat dat betreft zijn deze ‘elegische trio’s’ wel degelijk representatief voor het latere oeuvre. Het tweede trio was trouwens een ‘in memoriam’ voor Tsjaikovski , die wel eens iets vriendelijks had gezegd over de prestaties van de jonge Rachmaninov. Ook de Elegie op.23 van Suk was een ‘in memoriam’, namelijk voor de Tsjechische schrijver Julius Zeyer. Het fraaie Andante con moto van Grieg is het enige uitgewerkte deel van wat een grootschalig pianotrio had moeten worden. (HJ)