Het achtste album van The National wordt gesierd door een hele rits aan vrouwelijke gastvocalisten (waaronder Lisa Hannigan , Sharon Van Etten , Gail Ann Dorsey en Kate Stables ), die ditmaal samen met frontman Matt Berninger de melancholie tot de laatste druppel uit deze plaat weten te persen. Deze vrouwenstemmen leggen een vorm van genegenheid in de muziek van de band. Hierdoor weet de groep hun geluid op dit album, dat nog geen twee jaar na Sleep Well Beast (2017) uitkomt, wederom knap te verbuigen tot iets nieuws zonder dat daarbij de weemoedige pracht en praal verloren gaat. De ingetogen spanning komt sporadisch tot uitbarsting in een schurende gitaarsolo of stekelige drumpartij, maar de allermooiste nummers – zoals Roman Holiday en Rylan – laten die spanning tot op bijna ongekende hoogte door borrelen. I Am Easy To Find is misschien wel de warmste plaat van de band tot op heden, maar die warmte is bij The National nog altijd omkaderd door een laagje ijs. (JvQ)