De Eerste Wereldoorlog was vanzelfsprekend een moeilijke tijd voor Elgar. Eens te meer, omdat ook gezondheidsproblemen (van hemzelf en zijn vrouw) hun tol eisten. In 1916 schreef Elgar aan zijn vertrouwelinge Alice Stuart-Wortley (koosnaam ‘Windflower’): ‘Alle hoop en vreugde in mijn leven is dood… het voelt alsof mijn leven terug bij af is, alsof er niets is tussen mij en rampspoed’. Elgar en zijn dierbaren vonden echter rust in een geïsoleerd huisje in Sussex. Hier voltooide hij één van zijn bekendste werken, het Celloconcert. Maar ook drie ambitieuze kamermuziekwerken ontstonden hier: de Vioolsonate op.82, het Strijkkwartet op.83 en het Pianokwintet op.84. De beide laatst genoemde meesterwerken staan hier op cd. De muziek zal niet heel bekend zijn. Dat ligt ook aan het doorwrochte karakter van de muziek, die best een uitdaging is voor de luisteraar. Echter alleen al het prachtige Adagio van het Kwintet maakt die uitdaging meer dan de moeite waard. Het Adagio heeft een edelmoedigheid, zoals we die ook kennen van Nimrod (Elgars populairste melodie) uit de Enigma Variations. (HJ)