De klanken van Park Jiha sluiten moeiteloos aan bij stijlen als minimal, ambient en neo-klassiek, maar zijn in werkelijkheid gebaseerd op eeuwenoude Koreaanse muziek. Jiha studeerde in Seoul traditionele Koreaanse instrumenten als de piri (een bamboefluit), de saenghwang (een mondharmonica) en de yanggeum (een snaarinstrument dat met hamertjes wordt bespeeld). Op haar debuutalbum Communion (2018) zocht zij met dit instrumentarium aansluiting bij westerse jazz en avant-garde. Op opvolger Philos speelt zij alleen en weet zij nog meer een eigen wereld te creëren vol oosters mystieke en sprookjesachtige soundscapes. Dit wordt alleen doorbroken in Easy waarin de Libanese dichteres Dima El Sayed haar gelijknamige gedicht voordraagt. Haar dwingende woorden vallen bijna uit de toon binnen de verstilde schoonheid die Philos verder domineert. (MR)