Het vierde album van de Franse dj Agoria heeft acht jaar op zich laten wachten en volgt Impermanence (2011) op. Het markeert tevens een rigoureuze omslag in zijn geluid. Van de melodische techno en schurende house die hij op zijn eerste drie albums wist te versmelten, is geen sprake meer. Alle tien nummers blijven onder de vijf minuten en zijn sterk naar pop neigende liedjes. Op een nummer als Arêg hoor je nog wel wat van de minutieuze opbouw terug die Sebastien Devaud in zijn mars heeft, maar het merendeel op Drift is vrij rechtlijnige muziek. De gastvocalen van onder meer Phoebe Killdeer , Blasé , Sacha Rudy en Jacques dragen bij aan het meer pop-gerichte geluid. Er kan nog steeds gedanst worden op Agoria’s muziek, daar niet van, al lijkt hij niet zozeer meer geïnteresseerd in het maken van lange en wervelende composities. (JvQ)